Ah, ne kadar güzel, ne zarif, ne ince ve hoş kokulusunuz. Sizi bir ruh tamamlardı.
Ne yazık; güzel ve gamsız bir çiçek gibi yalnız izlenilecek ve daima su bekleyeceksiniz, asla vermeyeceksiniz.
Tümden işsiz değilsiniz, sevinin, fotosentezle uğraşırsınız. Ah, siz zarif çiçekler, sizin ürettiğiniz de ancak size yeter. Sizinle yanyanalık siz dışındakileri kurutmak demektir. Sizin ürettiğiniz sizi sıkar. Bir zaman su bitecek ve tükendiği zaman bile, artık olmayan suya kızacaksınız: 'Beni sulamayı niye bıraktın?'
Sizin yolunuzda ey tüm güzel şeyler, hüzünler de, güzel hisler de size aittir. Sanalım ki; dilekler, hayaller yalnız güzel kokan ve ağlayan şeylere mahsustur ve ağlamamak ancak kalpsizliğin suçudur.
